-
1 dziczeć
vi2) ( przen stawać się srogim) człowiek: verrohen; ( stawać się odludkiem) człowiek: menschenscheu werden, sich +akk abkapseln
См. также в других словарях:
dziczeć — ndk III, dziczećeję, dziczećejesz, dziczej, dziczećał, dziczećeli 1. «stawać się dzikim, wracać do stanu natury, do stanu pierwotnego» Nie uprawiane ogrody dziczały coraz bardziej. 2. «stawać się srogim, okrutnym, tracić cechy człowieka… … Słownik języka polskiego
